اثرات دور آبیاری و کاربرد سلنیم بر صفات زراعی ذرت دانه ای

تحقیق حاضر در روستای حصارخروان، از توابع بخش محمدیه شهرستان البرز در استان قزوین در بهار و تابستان 1393 انجام شد. این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل: تنش خشکی در 4 سطح (I1: شاهد، I2: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی، I3: قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی و I4: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و زایشی) به عنوان عامل اصلی و محلول­پاشی سلنیوم در 3 سطح (S1: عدم کاربرد، S2: 15 گرم در لیتر و S3: 30 گرم در لیتر) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 1 درصد معنی­دار بود. همچنین اثر متقابل آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 5 درصد معنی­دار بود. نتایج مقایسه میانگین­های اثر سطوح آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار آبیاری نرمال با میانگین 7506 کیلوگرم بر هکتار حاصل شد و کمترین مقدار عملکرد دانه نیز متعلق به تیمار قطع آبیاری در هر دو مرحله رویشی و زایشی با میانگین 4036 کیلوگرم بر هکتار بود. نتایج مقایسه میانگین­های اثر سطوح سلنیوم بر عملکرد دانه بیانگر این بود که بیشترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار 30 گرم در لیتر سلنیوم با میانگین 6185 کیلوگرم بر هکتار بود و کمترین مقدار در تیمار عدم مصرف سلنیوم با میانگین 5296 کیلوگرم بر هکتار مشاهده شد.